Insulinoodporność, PCOS i inne koszmary

Hej! :)

Mój wczorajszy post o policystycznych jajnikach został wyświetlony na wielu monitorach. Mam nadzieję, że choć w połowie tych wyświetleń towarzyszyło zapoznanie się z tematem. Postanowiłam pociągnąć trochę temat aby zwrócić uwagę na poważny problem. Mając lat naście czy 20-ścia parę nie zawsze zastanawiamy się nad tym co będzie za kilka lat, nie dbamy o zdrowie póki wszystko jest w porządku, a to czy jest w porządku weryfikujemy wyłącznie w odbiciu lustra. Tak jest w większości przypadków i ja też tak miałam gdy moja sylwetka była nienaganna, a skóra cudownie gładka.

Chce zwrócić uwagę, że badania typu cytologia, usg piersi i usg dopochwowe to powinna być Twoja lista TOP w rocznych postanowieniach.

Wracając do tematu. Z PCOS czyli policystycznymi janikami wiąże się temat insulinoodporności.
Jak pamiętamy z LO insulina jest hormonem który ma za zadanie obniżyć poziom cukru we krwi. Swoją drogę zaczyna w trzustce gdzie powstaje. Wydzielana jest do krwi w małych ilościach przez cały czas. Gdy dostarczasz pożywienie do mózgu jest przekazywana informacja o potrzebie zwiększenia insuliny która jednocześnie ma za zadanie obniżyć poziom glukozy poprzez je spalanie oraz zmagazynować dostarczony cukier w postaci glikogenu.

Wahania stężenia insuliny są czynnikiem decydującym o tym, czy tkanka tłuszczowa magazynuje tłuszcz, czy się go pozbywa. Gdy poziom insuliny we krwi jest wysoki – tyjemy, kiedy zaś spada – chudniemy.

Trzustka monitoruje poziom glukozy we krwi w odstępach 10-sekundowych. Wzrost stężenia glukozy we krwi powoduje natychmiastowy wyrzut insuliny, czyli hormonu trzustki, którego zadaniem jest obniżenie poziomu glukozy. Insulina działa jak kluczyk otwierający komórki i umożliwiający glukozie przedostanie się z krwi do tkanek organizmu, głównie wątroby, mięśni szkieletowych i tkanki tłuszczowej. W wątrobie i mięśniach glukoza jest magazynowana w postaci glikogenu, tkance tłuszczowej zaś dostarcza alfa-glicerofosforanu, dzięki któremu wolne kwasy tłuszczowe zamieniają się w trójglicerydy - TŁUSZCZ

Insulinooporność, czyli brak wrażliwości tkanek na działanie insuliny. Trzuska w tym wypadku produkuje insuline w dużych ilościach niezależnie od dostarczanego pożywienia. W skrócie insuliny jest tak dużo, że organizm stara się z nią walczyć, jedyną bronią jest uodpornienie się i ignorowanie insuliny.

Co się dzieję w środku?

Wątroba
Nadmiar insuliny ogranicza ilość produkowanej przez wątrobę cukru w postaci glikogenu. Cukier, który posiadamy w organizmie pochodzi z tego co jemy i z wątroby. Rano posiadamy cukier z wątroby. Jeżeli wątroba nie pracuje prawidłowo, nie wytwarza odpowiedniej ilości glukozy podczas naszego snu. Gdy wątroba staje się oporna na działanie insuliny, produkuje nadmiar cukru. To z kolei wywołuje cukrzycę i liczne choroby wątroby np. stłuszczenie i marskość wątroby powstające w wyniku zaburzeń metabolicznych. 

Tkanki mięśniowe
Wątroba uodparnia się jako pierwsza, w następnej kolejności są tkanki mięśniowe. W naturalnych procesach insulina umożliwia mięśniom spalanie glukozy, jeśli one się jednak na nią uodpornią nie mogą spalać cukru w swoim wnętrzu. Teraz już wątroba produkuje nadmiar glukozy, mięśnie tego nie spalają i znowu wzrasta poziom cukru we krwi.

Tkanka tłuszczowa
Na końcu tkanka tłuszczowa. Potrzebuje więcej czasu, żeby stać się oporna na działanie insuliny, ale w końcu i ona ulega. Insulina zajmuje się odkładaniem tłuszczu w tkance tłuszczowej - tyjemy.


Pozostałe problemy z insulinoodpornością

1. Hipoglikemia - obajwy: drżenie mięśni, kołotanie serca, nerwowość, rozdrażnienie, płaczliwość, apetyt na węglowodany, potliwość, silne uczucie głodu, osłabienie, nudności, tachykardia, śpiączka, zaburzenia krążenia.
2. Oporność błon komórkowych – wątroba, tkanka tłuszczowa, tkanka mięśniowa, choroby starcze
Im więcej trzustka wydziela insuliny i bombarduje błony komórkowe, tym one bardziej się buntują i zaczynają się na nią uodparniać.
3. Organizm szybko się starzeje.
4. Miażdżyca 
5. Cukrzyca typu II
6. Problemy z układem odpornościowym
7. Zaburzenia wywołanie niedoborem magnezu.  (Prawidłowa praca insuliny pozwala magazynować magnez w komórkach. Jeżeli komórki są oporne na działanie insuliny, magnez nie może być magazynowany w komórkach.)
8. Osteoporoza. (Wapń powinien trafiać do kości, a niestety w przypadku insulinooporności następuje to zbyt wolno. Znaczna część wapnia trafia do tętnic, które ulegają powolnemu zwapnieniu.)
9. Nerwica i zaburzenia na tle nerwowym. (Nieprawidłowa praca insuliny, a razem z nią skoki poziomu cukru we krwi mogą wywoływać zaburzenia nastroju, nerwowość, nadpobudliwość albo nadmierną senność, brak sił, stany napięciowe, oraz wiele innych dolegliwości i chorób na tle nerwowym w tym depresję i nerwicę.)
10. Zespół policystycznych jajników i problemy z zajściem w ciąże.

CO ZROBIĆ ABY BYŁO DOBRZE????

- przede wszystkim D I E T A o niskim indeksie glikemicznym

- codzienny ruch !

- zależnie od przypadku leki

Temat rzeka. Więc niebawem kolejna część o tym co zrobić aby to wszystko uporządkować i jak to wygląda od środka. Mi wiedza o tym co się dzieję i na jakich zasadach pozwala zrozumieć, a jak rozumiem to łatwiej mi działać.